Σαν παιδιά με τον μικρότερο αδελφό μου είχαμε τις διαφορές μας και τις διαφωνίες μας. Συμφωνούσαμε, όμως, απόλυτα σε κάτι. Το πιο αγαπημένο μας κέικ απ’ όσα έφτιαχνε η μαμά ήταν το σοκολατένιο κέικ κατσαρόλας, μελαχρινή το λέγαμε εμείς. Σαν πιο μπελαλίδικο στην παρασκευή του από ένα απλό κέικ, η μαμά συνήθιζε να το φτιάχνει όταν περιμέναμε επισκέψεις ή όταν… τη ζαλίζαμε με τα παρακάλια μας. Μόλις βλέπαμε το Βιτάμ να σιγολιώνει στην κατσαρόλα, ξέραμε τι ετοιμάζει και περιμέναμε πώς και πώς να φάμε τα γωνιακά κομμάτια του ταψιού που ως λιγότερο ευπαρουσίαστα δεν είχαν θέση στην πιατέλα (μεταξύ μας, αυτά ήταν τα καλύτερα γιατί είχαν ρουφήξει το περισσότερο γλάσο).
Εγώ, σοκολατομανής από κούνια, ήθελα από πολύ νωρίς να μάθω να το φτιάχνω μόνη μου. Οι προσπάθειες μου ήταν άλλοτε επιτυχημένες −η τύχη του πρωτάρη που λένε− κι άλλοτε παταγωδώς αποτυχημένες. Λίγο οι μετρήσεις με κούπες και κουτάλια που με μπέρδευαν, λίγο το χτύπημα των αυγών σε μαρέγκα που με παίδευε, λίγο τα βήματα της συνταγής που τα ξεχνούσα και δεν μπορούσα να θυμηθώ τι ακριβώς έπρεπε να κάνω με τους κρόκους που είχα κρατήσει στην άκρη, η επιτυχία του γλυκού κρεμόταν από μια κλωστή. Όμως, όσο κι αν με στεναχωρούσε η αποτυχία, συγχρόνως με πείσμωνε, ώστε την επόμενη φορά να τα καταφέρω καλύτερα.
Κάπως έτσι η συνταγή πέρασε από μαμά σε κόρη. Είναι η συνταγή που της έχω ζητήσει περισσότερες φορές απ’ όσες μπορώ να θυμηθώ, γιατί κάθε φορά με το που έβαζα το Βιτάμ στην κατσαρόλα, συνειδητοποιούσα ότι δεν μπορούσα να βρω που την έχω γράψει και την έπαιρνα βιαστικά τηλέφωνο για να μου την δώσει. Τη σημείωνα σε ό,τι έβρισκα πρόχειρο μπροστά μου εκείνη τη στιγμή και η ιστορία επαναλαμβανόταν ίδια και απαράλλαχτη την επόμενη φορά. Ευτυχώς, η μαμά μου έδειχνε πάντα κατανόηση και δεν παραπονέθηκε ποτέ. Ευχαριστώ, μαμά!
Με το πέρασμα των χρόνων, οφείλω να ομολογήσω ότι πείραξα λιγάκι τη συνταγή για να τη φέρω στα μέτρα μου. Άρχισα να ζυγίζω με ακρίβεια τα υλικά, λιγόστεψα τα αυγά, πρόσθεσα λίγη γλυκόζη για να μην πιάνει κρούστα το γλάσο και να παραμένει λείο και γυαλιστερό κι εγκατέλειψα τη μέθοδο της μαρέγκας στο συγκεκριμένο κέικ για να διευκολύνω κάπως τη ζωή μου (που σημαίνει με άλλα λόγια να μπορώ να το φτιάχνω πιο συχνά). Επίσης, μετά που ανακάλυψα το Βιτάμ με Βούτυρο, άρχισα να το προτιμώ για τη γεύση και το πλούσιο άρωμα βουτύρου που δίνει στο κέικ και ιδιαίτερα στο γλάσο. Άλλωστε, το σοκολατένιο γλάσο είναι ο βασικός λόγος που το κέικ κατσαρόλας έχει μια ξεχωριστή θέση στην καρδιά μου. Έτσι, στις δεκάδες παραλλαγές του συγκεκριμένου κέικ που ήδη υπάρχουν, προσθέστε άλλη μία.
Ξεχνάμε, λοιπόν, τη μαρέγκα και χτυπάμε τα αυγά ολόκληρα (εννοείται χωρίς τα τσόφλια) μαζί με μικρή ποσότητα ζάχαρης μέχρι να τριπλασιαστούν σε όγκο και να μεταμορφωθούν σε ένα αφράτο σαν σύννεφο μείγμα, στο οποίο ενσωματώνονται τα υπόλοιπα υλικά. Το κέικ γίνεται τόσο ανάλαφρο, μαλακό και τριφτό, και όντας γλυκό χωρίς να λιγώνει, που είναι δύσκολο να σταματήσεις στο ένα κομμάτι. Το γλάσο είναι αυτό που κλέβει την παράσταση, με τη βαθιά γεύση και το άρωμα του κακάο να τονίζει τη σοκολατένια αίσθηση και να κάνει το κέικ ακαταμάχητα ζουμερό. Είναι απολαυστικό μαζί με ένα ποτήρι γάλα αλλά σερβίρεται άνετα και ως επιδόρπιο, ειδικά συνοδεία παγωτού, αλλά και σκέτο. Ιδού η δική μου εκδοχή του κλασικού και αγαπημένου κέικ κατσαρόλας.
- 1 πλάκα Βιτάμ με Βούτυρο (250g)
- 1½+½ κούπα ζάχαρη λευκή κρυσταλλική,
χωρισμένη (300+100g) - ½ κούπα νερό (120ml)
- 6 κ.σ. κακάο, άγλυκο (45g)
- 2 κ.σ. λικέρ ή κονιάκ (30ml)
- 1 κ.σ. γλυκόζη ή μέλι
- 2 κ.γλ. εκχύλισμα βανίλιας ή 1 βανιλίνη
- 2 κούπες αλεύρι, για όλες τις χρήσεις (250g)
- 3 κ.γλ. μπέικιν πάουντερ (14g)
- ¼ κ.γλ. αλάτι
- 5 μεγάλα αυγά, σε θερμοκρασία δωματίου
- Προθερμαίνουμε το φούρνο στους 175°C στις αντιστάσεις και τοποθετούμε τη σχάρα στη δεύτερη θέση από κάτω. Αλείφουμε με λιωμένη μαργαρίνη ένα ορθογώνιο ταψί με διαστάσεις 25x35cm ή λίγο μεγαλύτερο (αν είναι μικρότερο, κινδυνεύει να ξεχειλίσει) και πασπαλίζουμε τον πάτο με λίγο αλεύρι.
- Σε ένα κατσαρολάκι, σε μέτρια φωτιά, βάζουμε το Βιτάμ να λιώσει. Προσθέτουμε 1½ κούπα ζάχαρη (κρατάμε ½ κούπα στην άκρη), το νερό, το κακάο, το κονιάκ και τη γλυκόζη. Αφήνουμε να πάρουν μια βράση, ανακατεύοντας στην αρχή συνεχώς μέχρι να λιώσει η ζάχαρη και και να γίνει το μείγμα λείο και γυαλιστερό. Προσθέτουμε τη βανίλια και ανακατεύουμε. Απομακρύνουμε από τη φωτιά και αφαιρούμε 1¼ κούπας από το μείγμα (300ml) και το βάζουμε στο ψυγείο. Αφήνουμε το υπόλοιπο στην άκρη.
- Σε ένα μπολ κοσκινίζουμε μαζί το αλεύρι, το μπέικιν πάουντερ και το αλάτι. Στον κάδο του μίξερ (ή σε ένα μεγάλο μπολ) χτυπάμε σε μέτρια προς υψηλή ταχύτητα, με το εξάρτημα "σύρμα" (ή το μίξερ χειρός), τα αυγά με την υπόλοιπη ζάχαρη (½ κούπα) για 12−15 λεπτά ή έως ότου το μείγμα να τριπλασιαστεί σε όγκο, να αφρατέψει και να αποκτήσει ένα υπόλευκο χρώμα. Ρίχνουμε σιγά-σιγά το μείγμα της κατσαρόλας (ελέγχουμε πρώτα αν έχει κρυώσει, για να μην ψήσουμε τα αυγά) και ανακατεύουμε με μια σπάτουλα με απαλές κυκλικές κινήσεις, προσέχοντας να μην ξεφουσκώσει το μείγμα των αυγών. Προσθέτουμε τα κοσκινισμένα υλικά σε δόσεις, ανακατεύοντας απαλά μέχρι να ενσωματωθούν στο μείγμα και να μην υπάρχει αδιάλυτο αλεύρι.
- Αδειάζουμε το μείγμα στο ταψί και το απλώνουμε ομοιόμορφα με τη βοήθεια μιας σπάτουλας. Ψήνουμε σε προθερμασμένο φούρνο για 25−30 λεπτά ή μέχρι βυθίζοντας μια οδοντογλυφίδα στο κέντρο του κέικ να βγαίνει καθαρή.
- Το βγάζουμε από το φούρνο και αφήνουμε να κρυώσει για 10 λεπτά. Χαράζουμε σε τετράγωνα ή μπακλαβωτά κομμάτια και περιχύνουμε με το μείγμα που κρατήσαμε στο ψυγείο. Αν δεν θέλουμε να απορροφηθεί μέρος το γλάσου, αφήνουμε το κέικ να κρυώσει εντελώς, πριν το γλασάρουμε.
Πηγή συνταγής: Kouzinista
Πηγή συνταγής: kouzinista. Όλες οι φωτογραφίες και το περιεχόμενο του blog προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Παρακαλώ να μην χρησιμοποιείτε τις φωτογραφίες ή τα κείμενα, χωρίς την έγκρισή μου. Αν θέλετε να αναδημοσιεύσετε μια συνταγή, παρακαλώ να την ξαναγράψετε με δικά σας λόγια και να αναφέρετε την πηγή με ενεργό link. Ευχαριστώ.
Φωτεινή λέει
Φανταστικό τό κέικ σου ! Συγνώμη όμως αλλά εγώ τό έχω πολλά χρόνια από την αγαπημένη μας Βέφα ακριβώς το ίδιο η μόνη μα η μόνη διαφορά είναι ότι βάζεις λίγη γλυκόζη.
Φωτεινη λέει
Νανα μου χίλια μπραβο… Αν κ έχουν περάσει τρια χρονια απο τη δημοσίευση αυτου του κεικ(εγω τωρα σε βρήκα) δεν εχω λογια γιαυτο το κεικ που λατρευω κ αγαπώ απο μικρο κοριτσάκι…. Η καλύτερη εκδοχή εβεεεεερ!!!!!
Βούλα λέει
Μπράβο για την γεμάτη γλύκα σελίδα σου. Πρώτον να σού πω ένα μεγάλο μπράβο που στις συνταγές σου γράφεις και τα γραμμάρια και αυτό το κάνει πιο εύκολο, δεύτερον είναι τόσο αναλυτικά που και αρχαρια να είσαι δεν σε τρομάζει τρίτον και τελευταίο την έκανα γιατί και εμένα θυμίζει παιδικά χρόνια και μιας και η μητέρα μου δεν ζει να μου την πει εκεί που θέλω να καταλήξω ότι απλά είναι υπέροχη τα παιδιά μου ξετρελαθηκαν μπράβο
Kouzinista λέει
Βούλα, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Το σχόλιό σου, όχι μόνο με χαροποίησε, αλλά ταυτόχρονα με συγκίνησε. Είναι πολύ όμορφο να συνειδητοποιείς ότι μία συνταγή έχει τη «δύναμη» να ξυπνήσει σε κάποιον μνήμες και εικόνες από την παιδική του ηλικία και να του θυμίσει αγαπημένες γεύσεις. Να είσαι καλά και να χαίρεσαι την οικογένεια σου!
Κατερίνα λέει
Συγχαρητήρια για την υπέροχα επιμελημένη σελίδα σας.Εκ πρώτης όψεως ήμουν σίγουρη πως έτσι επιμελημένες θα ήταν και οι συνταγές.Δεν έπεσα έξω.Τήρησα κατά γράμμα τη συνταγή που είναι και για μένα ανάμνηση των παιδικων μου χρόνων και γύρισε ο χρόνος πίσω.Δεν το περίμενα ότι θα θυμίζει 100%τη γεύση εκείνη.Μπράβο! Δοκιμάστε τη θα πάθετε πλάκα!
Kouzinista λέει
Σε ευχαριστώ πολύ, Κατερίνα, για το ευγενικό σου σχόλιο και που εμπιστεύτηκες τη συνταγή μου!
Ιωάννα λέει
Το κέικ είναι υπέροχο!Όσες συνταγές σας έχω φτιάξει,είχαν απόλυτη επιτυχία και την»έγκριση»του γιου μου!Σας ευχαριστώ!
Penelope λέει
Κλασσικό και συναρπαστικό!
Έχω να το φτιάξω πολλά χρόνια, και σ’ ευχαριστώ που μου το θύμησες Νανά.
Καλό Σαββατοκύριακο.
Χρύσα λέει
Μελαχρινή!!! Το λατρεύω αυτό το κέικ! Δε θυμάμαι αν είναι ίδια και η δική μας οικογενειακή συνταγή, πάντως πρέπει να μοιάζει πολύ! Αχ, Νανά, με ξελίγωσες με αυτή την ανάρτηση!!!
theonewithallthetastes λέει
Πω πω Νανά, η περιγραφή σου τα λέει όλα νομίζω!
Ακαταμάχητα ζουμερό και σοκολατένιο.
Και η εικόνα του γλάσου που έχει ποτίσει το κέικ κάνει την καρδιά μου να φτερουγίζει!
Σε φιλώ
aris λέει
Νανά, πόσο λαμπερό είναι το post σου !!!!
Καλημέρα και άπειρα μπράβο για την προσπάθεια που κάνεις !!!!