Ένα από τα πράγματα που απεχθάνομαι είναι η ρουτίνα. Με τα χρόνια συμβιβάστηκα κι έμαθα να ζω μαζί της. Άλλωστε, όταν έχεις παιδιά, υποχρεώσεις, δουλειά, η ρουτίνα είναι αναπόφευκτη και αμείλικτη. Οι μέρες διαδέχονται η μια την άλλη και η καθημερινότητα σε παρασύρει. Τα ίδια και τα ίδια κάθε μέρα. Κάποιες φορές, όμως, μπορείς να την ξεγελάσεις. Να κάνεις κάτι έξω από τα συνηθισμένα και να ξεφύγεις για λίγο από τον κλοιό της. Φτάνει να «ξεβολευτείς» και να αποπειραθείς να δοκιμάσεις κάτι καινούργιο. Μια αυθόρμητη βόλτα, μια απρογραμμάτιστη εκδρομή, ένα διαφορετικό φαγητό…
Γιατί το δεύτερο πράγμα που απεχθάνομαι είναι η μαγειρική ρουτίνα. Μιλάω εκ πείρας, είναι πολύ πιο απλό και πιο εύκολο να μαγειρεύεις τα ίδια φαγητά ξανά και ξανά. Ειδικά όταν έχεις μικρά παιδιά. Μοιάζει σα να μαγειρεύεις στον αυτόματο πιλότο. Περιμένεις μια Κυριακή ή μια γιορτινή μέρα για να φτιάξεις κάτι ξεχωριστό ή να δοκιμάσεις μια καινούργια συνταγή. Μέχρι που αργά ή γρήγορα αναπόφευκτα να ακούσεις «Πάλι ………… (συμπληρώστε μόνοι σας το κενό) μαγείρεψες;» και να συνειδητοποιήσεις πως ίσως το ‘χεις παρακάνει.
Γιατί να μην κάνεις ένα διάλειμμα από τα συνηθισμένα και να μαγειρέψεις κάτι διαφορετικό ή έστω να χρησιμοποιήσεις ένα καινούργιο υλικό, ένα αλλιώτικο μπαχαρικό ή μυρωδικό; Κι εγώ ως μαμά πολλές φορές διστάζω αλλά ως food blogger που σέβεται τον εαυτό της, έχω καθήκον και υποχρέωση να δοκιμάζω και να μοιράζομαι συνταγές μαζί σας. Επίσης, έχω και μια πολύ καλή δικαιολογία όταν τα παιδιά μου κοιτάνε με απορία, μαζί και δυσπιστία, την κατσαρόλα. Χρησιμοποιώ την ατάκα της γιαγιάς με τα γεμιστά από τη διαφήμιση «Είναι για το blog!». Κι όταν η άρνηση τους να δοκιμάσουν είναι πιο ισχυρή από το γουργουρητό της άδειας κοιλιάς τους, τότε πάω πάσο. Ίσως την επόμενη φορά.
Σε αυτή μου την αναζήτηση ανακαλύπτω κάθε τόσο και μια συνταγή που μπαίνει αμέσως στη λίστα των αγαπημένων μου/μας κι απολαμβάνω να την φτιάχνω, μέχρι να τη βαρεθώ/ούμε. Συνταγές όπως αυτήν. Τρυφερές μπουκίτσες από φιλέτο κοτόπουλο συνδυάζονται με ζυμαρικά, πολύχρωμα λαχανικά, τραγανά φιστίκια και μια πλούσια σάλτσα σόγιας αρωματισμένη με σκόρδο και τζίντζερ. Ένα πιάτο που κυριαρχούν ασιατικά αρώματα και γεύσεις που σου γαργαλούν τον ουρανίσκο, αρωματικό, κατά βούληση πικάντικο και κυρίως πεντανόστιμο. Εύκολη και γρήγορη συνταγή (υπολογίστε ένα μισάωρο) που δεν απαιτεί δυσεύρετα υλικά και ιδανική αν ψάχνεσαι να δοκιμάσεις κάτι πιο εξωτικό.
• Το κορν φλάουρ «σφραγίζει» την υγρασία μέσα στο κρέας και βοηθάει το κοτόπουλο να παραμείνει τρυφερό και ζουμερό.
• Μπορείτε να αυτοσχεδιάσετε και να προσθέσετε ό,τι λαχανικό σας αρέσει, όπως πιπεριές, μανιτάρια ή μωρά καλαμπόκια. Για μια χορτοφαγική ή νηστίσιμη εκδοχή του πιάτου, μπορείτε να αντικαταστήστε το κρέας με τόφου.
• Η σάλτσα σόγιας είναι αρκετά αλμυρή, γι’ αυτό θα πρέπει να είμαστε προσεκτικοί με το αλάτι που θα προσθέσουμε.
- 1 συσκευασία λιγκουίνι (500g)
- ½ κιλό φιλέτο κοτόπουλο, κομμένο σε λεπτές λωρίδες
- 2 κ.σ. σάλτσα σόγιας (soy sauce)
- 2 κ.σ. κορν φλάουρ
- 150g μπουκετάκια μπρόκολου (από ένα μεσαίο
σε μέγεθος μπρόκολο, χωρίς τα κοτσάνια) - 1 μεγάλο καρότο, κομμένο σε μπαστουνάκια
- ½ κούπα φιστίκια (70g)
- 3−4 σκελίδες σκόρδο, στην πρέσα
- 3 κ.σ. σπορέλαιο ή σησαμέλαιο
- 2 φρέσκα κρεμμυδάκια, ψιλοκομμένα
- αλάτι, πιπέρι
- ½ κούπα σάλτσα σόγιας (soy sauce)
- ½ κούπα ζωμό κότας
- ½ κούπα λευκό ξηρό κρασί ή ξηρό σέρρυ
- ¼ κούπας ζάχαρη (50g)
- 1 κ.σ. ξύδι από κόκκινο κρασί
- 2 κ.σ. κορν φλάουρ
- 1 κ.σ. σησαμέλαιο
- 2 κ.γλ. φρέσκο τζίντζερ, τριμμένο
- ¼ κ.γλ. μπούκοβο ή όσο μας αρέσει
- Σε ένα μικρό μπολ βάζουμε όλα τα υλικά για τη σάλτσα (τη σάλτσα σόγιας, το ζωμό κότας, το κρασί, τη ζάχαρη, το ξύδι, το κορν φλάουρ, το σησαμέλαιο, το τζίντζερ και το μπούκοβο) και ανακατεύουμε, μέχρι να διαλυθεί το κορν φλάουρ. Αφήνουμε στην άκρη.
- Ζεματάμε τα μπουκετάκια του μπρόκολου σε βραστό νερό για 1-2 λεπτά. Τα ξεπλένουμε με κρύο νερό και τα αφήνουμε να στραγγίσουν.
- Σε ένα πλαστικό σακουλάκι για τρόφιμα βάζουμε το κοτόπουλο, τη σάλτσα σόγιας, το κορν φλάουρ, αλάτι και πιπέρι. Την κλείνουμε και κουνάμε το σακουλάκι, ώστε να αναμειχθούν καλά όλα τα υλικά.
- Σε ένα αντικολλητικό τηγάνι ζεσταίνουμε, σε μέτρια προς δυνατή φωτιά, λίγο σπορέλαιο και σοτάρουμε τις λωρίδες του κοτόπουλου (καλύτερα σε 2 δόσεις), μέχρι να πάρουν χρώμα, 3 με 4 λεπτά από κάθε πλευρά. Αφαιρούμε το κοτόπουλο και χαμηλώνουμε τη φωτιά. Σοτάρουμε χωριστά το ζεματισμένο μπρόκολο, το καρότο και τα φιστίκια, προσθέτοντας κάθε φορά λίγο λάδι (θέλουμε να πάρουν χρώμα αλλά να παραμείνουν τραγανά). Αλατοπιπερώνουμε και αφήνουμε στην άκρη.
- Στο μεταξύ, σε μια βαθιά κατσαρόλα με άφθονο αλατισμένο νερό που κοχλάζει, βράζουμε τα λιγκουίνι για 1 λεπτό λιγότερο από το χρόνο που αναγράφεται στη συσκευασία. Όση ώρα βράζουν, εμείς ετοιμάζουμε τη σάλτσα.
- Στο ίδιο τηγάνι βάζουμε λίγο ακόμα λάδι και σοτάρουμε, σε πολύ χαμηλή φωτιά, το σκόρδο, για 1 λεπτό, προσέχοντας να μη καεί. Προσθέτουμε το μείγμα της σάλτσας και σιγοβράζουμε, ανακατεύοντας συνεχώς, μέχρι να δέσει, περίπου 3 με 4 λεπτά. Μόλις βράσουν τα λιγκουίνι, τα στραγγίζουμε, κρατώντας λίγο από το νερό που έβρασαν, και τα προσθέτουμε στο τηγάνι μαζί με το κοτόπουλο, τα λαχανικά, τα φιστίκια και τα φρέσκα κρεμμυδάκια. Ανακατεύουμε και αφήνουμε να σιγομαγειρευτούν για 1 λεπτό ακόμη. Αν χρειάζεται προσθέτουμε λίγο από το νερό που κρατήσαμε. Αφαιρούμε το τηγάνι από τη φωτιά και σερβίρουμε αμέσως.
Προσαρμογή συνταγής: Damn delicious
Πηγή συνταγής: kouzinista. Όλες οι φωτογραφίες και το περιεχόμενο του blog προστατεύονται από πνευματικά δικαιώματα. Παρακαλώ να μην χρησιμοποιείτε τις φωτογραφίες ή τα κείμενα, χωρίς την έγκρισή μου. Αν θέλετε να αναδημοσιεύσετε μια συνταγή, παρακαλώ να την ξαναγράψετε με δικά σας λόγια και να αναφέρετε την πηγή με ενεργό link. Ευχαριστώ.
Beauty Follower λέει
Πω πω τι ομορφες φωτογραφιες… καιρο εχω να φαω ασιατικο πιατο, μιαμ!
Nana λέει
Eυχαριστώ!!!
Cook Taste Live λέει
Θα συμφωνήσω απόλυτα με την Μίνα. Οι φωτό είναι πανέμορφες, πιστεύεις ότι τα ζυμαρικά μπορείς να τα αγγίξεις, σαν να είναι μπροστά σου κανονικά!
Άτιμη ρουτίνα, αλλά αναπόφευκτη όπως λές. Πάντως ακόμα και χωρίς παιδιά.. πάλι σε περιτριγυρίζει καμιά φορά. Αλλά με τέτοιο απίθανο πιάτο μπορείς να την ξορκίσεις.
Έχει άλλωστε όλα τα απαραίτητα συστατικά/μπαχαρικά/αρώματα για ένα πολύ νόστιμο και αρωματικό, εξωτικό πιάτο!
Nana λέει
Εύη, σε ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια!
Ερμιόνη λέει
Συμφωνώ απόλυτα μαζί σου Νανά, όσο και να μη συμπαθώ τη ρουτίνα. έχω διαπιστώσει ότι δυστυχώς είναι αναπόφευκτη.
Για αυτό και προσπαθώ να τη «σπάω» με ποικίλους τρόπους. Σίγουρα η μαγειρική είναι ένας από αυτούς και βοηθά να βλέπεις τα πράγματα από λίγο διαφορετική σκοπιά.
Το πιάτο σου μου αρέσει πολύ!
Καταρχήν με κερδίζει με τα ωραία του υλικά που με τη σειρά τους δίνουν ένα τόσο όμορφο αποτέλεσμα οπτικά και γευστικά!
Και είμαι σίγουρη ότι θα έχει και απίθανη, πλούσια γεύση!
Φιλιά
Nana λέει
Ερμιόνη, είμαι απόλυτα σίγουρη ότι καταφέρνεις να «σπας», τουλάχιστον, τη μαγειρική ρουτίνα με όλα αυτά τα καλούδια που μαγειρεύεις για το blog.
Φιλιά
tanja@the green mixer λέει
Η ρουτίνα δεν είναι πάντα κακη γιατί δίνει και μια ασφάλεια. Πολύ μου άρεσαν τα noodles σου και οι φωτογραφίες που τα συνοδεύουν.
Nana λέει
Σε ευχαριστώ πολύ!
maria λέει
υπέροχα χρωματα, υπέροχα υλικα…
Nana λέει
Kαλώς ήρθες στην κουζίνα μου, Μαρία!
mookies λέει
Καταρχάς υπέροχες οι φώτο!! Τα λιγκουίνι, στην τελευταία φώτο προπαντός, στην πέμπτη, φαίνονται τόσο καθαρά και σχεδόν τρισδιάστατα που νομίζεις ότι μπορείς να τα τυλίξεις στο πιρούνι! Με ζωντανά όμορφα χρώματα και ωραίο καδράρισμα. Μπράβο!!
Όσο για τη συνταγή είναι από αυτά τα «κινέζικα» που μου αρέσουν πολύ. Εξαιρετική προσθήκη το μπρόκολο σε σχέση με την original συνταγή, ταιριάζει θαυμάσια τόσο με το κοτόπουλο όσο και με γεύσεις που κυριαρχούν στο πιάτο.
Nana λέει
{mookies} Μίνα, σ’ ευχαριστώ πολύ για τα καλά σου λόγια. Χαίρομαι ιδιαίτερα γιατί εκτιμώ τη γνώμη και την αισθητική σου.